Is een aforisme poëzie? Misschien niet helemaal juist, want het is een korte uitspraak die een levenswijsheid of inzicht bevat. Maar het kan zeker poëtische didactiek hebben. Ach ja, ik heb een wijsheid die komt van Confucius tot Bruce Lee, over de wetenswaardigheden van de mens.
He who knows not, and knows not that he knows not, is a fool. Shun him.
He who knows not, and knows that he knows not, is simple. Teach him.
He who knows, and knows not that he knows, is asleep. Wake him.
He who knows, and knows that he knows, is wise. Follow him.
Of van enkele millenniums terug door Socrates beschouwd als weten dat men iets niet weet, maar ook niet weten dat men iets niet weet. En dan kom je natuurlijk weer relatief recent uit bij Donald Rumsfeld, ten tijden van zijn uitspraak de Secretaris van Defensie van de Verenigde Staten van Amerika.
Reports that say that something hasn’t happened are always interesting to me, because as we know, there are known knowns; there are things we know we know. We also know there are known unknowns; that is to say we know there are some things we do not know. But there are also unknown unknowns — the ones we don’t know we don’t know. And if one looks throughout the history of our country and other free countries, it is the latter category that tends to be the difficult ones.
Een grappig weetje is dan weer dat mijn oom, wijlen Frank van der Weide, de uitspraak deels maar prachtig op een schilderij van hem heeft samen laten komen. Het schilderij toont een tekening van een groep mensen die rondom een stervend paard staat omdat het is geraakt door bomscherven van de oorlog. De tekst is daar met lenticulaire folie overheen geplakt, zodat je bewust andere posities moet innemen om het te lezen en tegelijk het schilderij anders bekijkt.
Zeg het maar, poëzie of niet?