Mijn reis naar Indonesië bracht mij al snel naar de studentenstad Yogyakarta. Een bruisende plaats centraal gelegen op het eiland Java en zeker één van mijn leukste herinneringen. In gedachte ga ik nog vaak terug naar deze dagen in en om de stad.
Vroeg uit de veren om met de scooter richting de Borobudur te gaan om de zonsopgang mee te maken. Door de hekken loop ik richting de Borobudur. En dan om de hoek, vanachter de bomen, komt het stenen gevaarte op drommen aan het einde van het grasveld. De ochtendschemering helpt mij de trap op. Helaas laat de zon zich niet veel zien door de bewolking.
Wel hangt de ochtendmist nog als een watten deken tussen de bomen, wat een mysterieuze voorstelling maakt op de achtergrond tussen de stoepa’s door. Na alle negen treden van de tempel te hebben rondgewandeld strijk ik neer op een bankje in het park en kijk ik naar de grote stoepa. De openbrekende bewolking geeft de zon de kans om de Borobudur prachtig op te lichten.
De route vervolgt richting de Prambanan, althans dat was de gedachte. Na tien minuutjes rijden en een blik op de kaart blijkt dat ik gruwelijk verkeerd rijd. Even opnieuw oriënteren. Alsnog verkeerd en als de weg omhoog blijft gaan rijd ik recht tegen de Mount Merapi aan. Een zeer actieve vulkaan die als no-go-zone is bestempeld door de Indische overheid.
IJsland momentje: zowel terug als eromheen is even lang. Terug voelt altijd als deceptie dus valt de keuze op de ronde. Via kronkelende en zeer stijle bergwegen word ik rond de Mount Merapi geleid. De top die zich laat zien, piekt agressief in de blauwe lucht alsof hij ieder moment kan uitbarsten. Ondertussen rijd ik langs de steile hellingen met rijstveldterrassen en andere landbouw. De kleur van de rijstvelden is het mooiste groen wat ik ooit heb gezien.
Op de hoofdweg aangekomen volg ik de bebording Candi Prambanan. Ik zie de hekken van het terrein en bij de volgende blik die ik rechts werp zie ik de toppen van de grootste tempels van de Prambanan. Een moment ben ik versuft. Zag ik dat goed? Herkende ik daar al een deel? Zo groots? Zo hoog?
Met een ronde om het terrein kom ik bij de ingang. Via hier kom ik schuin tegen de eerste tempel aan: de Prambanan. Wat ongelooflijk indrukwekkend. Doorgelopen en bij het volgende hek valt op hoeveel ruïnes om de staande tempels liggen. De grootste tempel heeft mijn volle verbazing als ik naar binnen loop. De ruimte is zeer hoog en volgt de buitenkant. Echter blijkt dan aan de zijkanten en achterkant eveneens flinke ruimten zijn verborgen met beelden. Wat zit dit ongelooflijk slim in elkaar.
Ook de andere tempel gebouwen en de ingestorte ruïnes van de aardbeving in 2006 laten zien hoe slim de bouw was omdat de blokken als een soort Lego in elkaar vallen. De blokken kunnen eigenlijk maar om één manier een geheel vormen, wat een puzzel.
Een dag later tijdens een stadswandeling door Yogyakarta valt mijn oog op de woorden Gado Gado, een typisch Javaans groente gerecht bestaande uit sla, ei, tofu, soort aardappel met pindasaus, van een streetfood tentje. Ik heb gelijk trek om te lunchen. Zo zit ik al snel aan de Gado Gado met daarbij een glas jasmijn ijsthee, bijzonder lekker.
Een van de mannen die daar zit is Gopi. Hij wil graag een kleine rondleiding door de buurt geven. We komen langs een kunstgalerij waar de doeken van katoen en zijde volgens een aantal handelingen met bijenwas en verfbaden tot het eindresultaat komen.
Door smalle straatjes komen wij bij de beste Kopi Loewak. Dit is de koffieboon die de weg door spijsvertering van de civetkat heeft afgelegd. De koffie is werkelijk heerlijk. Ik heb nog steeds een klein zakje in de keukenla, snel maar eens aan beginnen. We sluiten af bij een poppenmaker, die platte poppen maakt van buffelleer. De poppen worden gebruikt bij schaduw shows met een educatief tintje.
Yogyakarta: een gezellige plaats met bijzondere geschiedenis, vriendelijke mensen, prachtige kunstgalerijen, heerlijk eten en een goede vibe. En niet te vergeten: een super toffe herinnering.
Mijn blog volgen
Krijg nieuwe content direct in je mailbox.
Heerlijk al die mooie herinneringen!!
Mooi verhaal! Jaloers dat je de Prambanan hebt kunnen bewonderen, in 2006 was daar net een aardbeving geweest. Gevaarlijke natuur daar op Java😊
Het was ook wel heel onwerkelijk om al die stapeltjes ingestorte tempels te zien!