Het is

Een verhaal waar ik geregeld aan terugdenk. En misschien ook al ruim anderhalf jaar lang ‘op de digitale plank’ heb liggen, want niet eerder heb ik het juiste gevoel gehad om te publiceren. Geschreven over een voor mij bijzondere ontdekking van een mogelijke verklaring van de combinatie van twee normale woorden.

Aan het einde van mijn roadtrip door Zuid-Afrika ben ik nog eenmaal gewisseld van hostel. Van het partyhostel Long Street Backpackers in de City Bowl naar het Atlantic Point Backpackers in de wijk Greenpoint & Waterfront.

Op een middag, na een wandeling over de Tafelberg, zit ik mijn Polarsteps bij te werken en kom ik in gesprek met medereiziger. Een Amerikaan en bijzonder typerend kan ik hem wel noemen. Het gesprek start uiteraard met elkaars afgelegde route maar vervolgt in een filosofische kijk op het leven. Interessant vind ik dat filosofie tot de universele talen van de mens behoort.

Op de vraag of ik filosofen in de familie heb, kwam het op wijlen mijn oom Frank. Een van zijn stellingen was dat de waarheid als objectief niet bestond, de waarheid is subjectief omdat alles wat wij bedenken komt uit de mens als subjectief wezen. Het was zijn startpunt waarbij hij met een mooi geuzewoord werd weggezet als dogmatisch relativist.

Kort voor zijn laatste tentoonstelling ‘Het is zo’ in het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem werd hij met terminale kanker gediagnosticeerd en zag hij zijn eigen fysieke gesteldheid samenkomen met de ziektebeelden die hij veelvuldig in kunst had uitgebeeld. Als je hem destijds vroeg hoe het ging, kwam steevast het antwoord: het is. Ik dacht altijd, en velen zo met mij, dat hij bedoelde: het is… ‘en zelf invullen met een blik op zijn toestand welk woord hierbij paste.’ Vanuit gemak zal eenieder vaak relatief ‘wel goed’ hebben ingevuld.

Terug naar Kaapstad. Het is. Snel vertaalt naar het Engels: ‘it is’. Mijn gesprekspartner vroeg dan ook gelijk door: it is ‘…what..’? Ook hij wilde een woord met betekenis achteraan plakken. Ik moest hem teleurstellen dat het slechts die twee woorden waren. Een lange stilte viel totdat de bijzondere Amerikaan opkeek. Een synoniem voor ‘it is’, kan worden beschreven als ’to be’. Op zijn beurt omschreven als ’to exist’. Opnieuw een lange stilte. Het besef viel hoe waanzinnig briljant en ongelooflijk diepzinnig twee ogenschijnlijk nietszeggende woordjes, een zo krachtige boodschap kunnen overbrengen.

Het is. Ik besta.

Na de eerste diagnose en het behalen van de overgebleven levensverwachting zat Frank in zijn extra tijd. Iedere dag extra was hij. Is hij. Bestond hij.

Via deze link kan ik je naar een mooi interview met Frank leiden, luistert wat mij betreft heerlijk weg.